| Zalecenia (pkt 4.1 ChPL) |
Glikokortykosteroidy powinny być traktowane jedynie jako terapia objawowa, oprócz przypadków zaburzeń endokrynologicznych, kiedy są stosowane jako leczenie substytucyjne. A. Podanie domięśniowe. W przypadku, kiedy leczenie doustne nie może być zastosowane, lek podawany domięśniowo stosuje się w wymienionych poniżej wskazaniach. Zaburzenia endokrynologiczne. Pierwotna lub wtórna niedoczynność kory nadnerczy (hydrokortyzon lub kortyzon są lekami z wyboru; w razie konieczności syntetyczne analogi mogą być stosowane jednocześnie z mineralokortykosteroidami; u niemowląt i dzieci uzupełniające podawanie mineralokortykosteroidów jest szczególnie istotne). Ostra niedoczynność kory nadnerczy (hydrokortyzon lub kortyzon są lekami z wyboru; leczenie uzupełniające mineralokortykosteroidami może być konieczne, szczególnie w przypadku stosowania syntetycznych analogów). Wrodzony przerost nadnerczy. Nieropne zapalenia tarczycy. Hiperkalcemia w przebiegu choroby nowotworowej. Choroby reumatyczne. Leczenie wspomagające do krótkotrwałego stosowania (w czasie epizodu zaostrzenia lub pogorszenia stanu zdrowia) w przebiegu: pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawów, zapalenia błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów, reumatoidalnego zapalenia stawów, w tym młodzieńczego reumatoidalnego zapalenia stawów (w niektórych przypadkach może być wymagane podawanie małych dawek jako leczenie podtrzymujące), ostrego i podostrego zapalenia kaletki maziowej, zapalenia nadkłykcia, ostrego nieswoistego zapalenia pochewki ścięgna, ostrego dnawego zapalenia stawów, łuszczycowego zapalenia stawów, zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa. Układowe choroby tkanki łącznej. W okresie zaostrzenia lub jako leczenie podtrzymujące w przebiegu: tocznia rumieniowatego układowego, układowego zapalenia wielomięśniowego i zapalenia skórno-mięśniowego, ostrego reumatycznego zapalenia mięśnia sercowego. Choroby dermatologiczne: pęcherzyca, ciężka odmiana rumienia wielopostaciowego (zespół Stevensa-Johnsona), złuszczające zapalenie skóry, ziaminiak grzybiasty, pęcherzowe opryszczkowate zapalenie skóry, ciężka postać łojotokowego zapalenia skóry, ciężka postać łuszczycy. Choroby alergiczne. Leczenie ciężkich lub uniemożliwiających normalne funkcjonowanie chorób alergicznych, w przypadku, kiedy tradycyjne metody leczenia są nieskuteczne: astma oskrzelowa, wyprysk kontaktowy (kontaktowe zapalenie skóry), atopowe zapalenie skóry, choroba posurowicza, sezonowy lub całoroczny alergiczny nieżyt nosa, reakcja nadwrażliwości na leki, reakcje pokrzywkowe po transfuzji, ostry nietowarzyszący infekcji obrzęk krtani (lekiem pierwszego wyboru jest adrenalina). Choroby oczu. Ostre i przewlekle procesy alergiczne i zapalne obejmujące oko i jego przydatki, takie jak: półpasiec oczny, zapalenie tęczówki, zapalenie tęczówki i ciała rzęskowego, zapalenie naczyniówki i siatkówki, rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka, zapalenie nerwu wzrokowego, reakcja nadwrażliwości na leki, zapalenie w obrębie odcinka przedniego oka, alergiczne zapalenie spojówek, alergiczne brzeżne owrzodzenia rogówki, zapalenie rogówki. Choroby przewodu pokarmowego. Wspomagająco w ostrej fazie choroby, w przebiegu: wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (leczenie układowe), choroby Crohna (leczenie układowe). Choroby układu oddechowego: objawowa sarkoidoza płuc, beryloza (pylica berylowa), piorunująca lub rozsiana gruźlica płuc (jednocześnie z odpowiednim chemioterapeutycznym leczeniem przeciwgruźliczym), zespół Loefflera niepoddający się leczeniu innymi lekami, zachłystowe zapalenie płuc. Choroby krwi: wtórna małopłytkowość u dorosłych, nabyta (autoimmunologiczna) niedokrwistość hemolityczna, niedobór erytroblastów w szpiku (erytroblastopenia), wrodzona niedokrwistość hipoplastyczna. Choroby nowotworowe. Leczenie paliatywne: białaczki i chłoniaków u dorosłych, ostrej białaczki u dzieci. Obrzęki. W celu wywołania diurezy albo remisji proteinurii (białkomoczu) w zespole nerczycowym: bez mocznicy, idiopatycznym, w przebiegu tocznia rumieniowatego. Układ nerwowy: zaostrzenie w przebiegu stwardnienia rozsianego. Inne: gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych przy obecności bloku podpajęczynówkowego lub sytuacji zagrożenia blokiem podpajęczynówkowym z odpowiednim leczeniem przeciwgruźliczym. Włośnica z zajęciem układu nerwowego lub mięśnia sercowego. B. Podanie dostawowe. Podanie do kaletki maziowej. Podanie okołostawowe. Lek jest wskazany do krótkotrwałego podawania, jako terapia uzupełniająca w: zapaleniu błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów; reumatoidalnym zapaleniu stawów; pourazowej chorobie zwyrodnieniowej stawów; ostrym i podostrym zapaleniu kaletki maziowej; zapaleniu nadkłykcia; ostrym nieswoistym zapaleniu pochewki ścięgna; ostrym dnawym zapaleniu stawów. C. Podanie na zmianę chorobową. Lek jest wskazany do iniekcji bezpośrednio do zmian chorobowych w następujących stanach: keloidy; ograniczone miejscowo, przerostowe, nacieknięte, zapalne zmiany w przebiegu: liszaja płaskiego, łuszczycy plackowatej, ziarniniaka obrączkowatego, przewlekłego liszaja prostego (ograniczonego neurodermitu); toczeń rumieniowaty krążkowy (ogniskowy); łysienie plackowate; obumieranie tłuszczowate skóry. Lek może mieć również zastosowanie w leczeniu guzów torbielowatych, zapaleń rozcięgien lub zapaleń ścięgien (ganglionów). D. Podanie doodbytnicze: wrzodziejące zapalenie jelita grubego. |
