| Dawkowanie |
Doustnie. Leczenie musi być rozpoczęte i prowadzone pod nadzorem lekarzy, którzy mają doświadczenie w leczeniu pacjentów ze szpiczakiem mnogim. Dawkowanie kontynuuje się lub modyfikuje na podstawie obserwacji klinicznych i wyników laboratoryjnych. Pomalidomid w skojarzeniu z bortezomibem i deksametazonem. Cykle 1-8. Zalecana dawka początkowa pomalidomidu to 4 mg, doustnie, raz na dobę w dniach od 1 do 14, w powtarzanych 21-dniowych cyklach. Zalecana dawka początkowa bortezomibu to 1,3 mg/m2 pc. raz na dobę, dożylnie lub podskórnie, w dniach: 1., 4., 8. i 11. Zalecana dawka deksametazonu to 20 mg, doustnie, raz na dobę, w dniach: 1., 2., 4., 5., 8., 9., 11., i 12. (w przypadku pacjentów w wieku >75 lat, patrz „Szczególne grupy pacjentów”). Cykl 9 i kolejne. Zalecana dawka początkowa pomalidomidu to 4 mg, doustnie, raz na dobę w dniach od 1 do 14, w powtarzanych 21-dniowych cyklach. Zalecana dawka początkowa bortezomibu to 1,3 mg/m2 pc. raz na dobę, dożylnie lub podskórnie, w dniach: 1. i 8. Zalecana dawka deksametazonu to 20 mg, doustnie, raz na dobę, w dniach: 1., 2., 8. i 9. (w przypadku pacjentów w wieku >75 lat, patrz „Szczególne grupy pacjentów”). Dostosowanie dawki pomalidomidu lub przerwanie leczenia. Warunkiem rozpoczęcia nowego cyklu leczenia pomalidomidem jest liczba neutrofili ≥1 x 109/l oraz liczba płytek krwi ≥50 x 109/l. Neutropenia (w przypadku wystąpienia neutropenii lekarz powinien rozważyć zastosowanie czynników wzrostu). ANC <0,5 x 109/l lub gorączka neutropeniczna (gorączka ≥38,5st.C i ANC <1 x 109/l): przerwać leczenie pomalidomidem na resztę cyklu; wykonywać morfologię krwi z rozmazem raz w tygodniu. ANC powróci do ≥1 x 109/l: wznowić leczenie pomalidomidem w dawce obniżonej o jeden poziom w stosunku do wcześniej stosowanej dawki. Każde ponowne zmniejszenie do <0,5 x 109/l: przerwać leczenie pomalidomidem. ANC powróci do ≥1 x 109/l: wznowić leczenie pomalidomidem w dawce obniżonej o jeden poziom w stosunku do wcześniej stosowanej dawki. Trombocytopenia. Liczba płytek krwi <25 x 109/l: przerwać leczenie pomalidomidem na resztę cyklu; wykonywać morfologię krwi z rozmazem raz w tygodniu. Liczba płytek krwi powróci do ≥50 x 109/l: wznowić leczenie pomalidomidem w dawce obniżonej o jeden poziom w stosunku do wcześniej stosowanej dawki. Każde ponowne zmniejszenie do <25 x 109/l: przerwać leczenie pomalidomidem. Liczba płytek krwi powróci do ≥50 x 109/l: wznowić leczenie pomalidomidem w dawce obniżonej o jeden poziom w stosunku do wcześniej stosowanej dawki. Wysypka. Wysypka = 2.-3. stopnia: rozważyć przerwanie lub zakończenie leczenia pomalidomidem. Wysypka = 4. stopnia lub wysypka z powstawaniem pęcherzy (w tym obrzęk naczynioruchowy, reakcja anafilaktyczna, wysypka złuszczająca lub pęcherzowa bądź podejrzenie zespołu Stevensa-Johnsona (SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (TEN) lub wysypki polekowej z eozynofilią i objawami układowymi (DRESS): trwale zakończyć leczenie. Inne. Inne działania niepożądane stopnia ≥3. związane z pomalidomidem: przerwać leczenie pomalidomidem na resztę cyklu. Wznowić leczenie w następnym cyklu w dawce obniżonej o jeden poziom w stosunku do wcześniej stosowanej dawki (by móc wznowić leczenie, konieczne jest ustąpienie działania niepożądanego lub zmniejszenie się jego nasilenia do ≤2. stopnia). Zmniejszanie dawki pomalidomidu (odnosi się do pomalidomidu w skojarzeniu z bortezomibem i deksametazonem oraz pomalidomidu w skojarzeniu z deksametazonem): dawka początkowa: 4 mg; poziom dawki -1: 3 mg; poziom dawki -2: 2 mg; poziom dawki -3: 1 mg. Jeśli działania niepożądane występują po zmniejszeniu dawki do 1 mg, należy zakończyć leczenie. Silne inhibitory CYP1A2. Jeśli z pomalidomidem podawane są silne inhibitory CYP1A2 (np. cyprofloksacyna, enoksacyna i fluwoksamina), należy zmniejszyć dawkę pomalidomidu o 50%. Dostosowanie dawki bortezomibu lub przerwanie leczenia. Wytyczne dotyczące przerywania leczenia i zmniejszania dawki bortezomibu w przypadku wystąpienia związanych z nim działań niepożądanych lekarze mogą znaleźć w ChPL bortezomibu. Dostosowanie dawki deksametazonu lub przerwanie leczenia. Dyspepsja = 1-2. stopnia: utrzymać dawkę i zastosować leczenie antagonistami receptorów histaminowych (H2) lub odpowiednikiem. Jeśli objawy nie ustępują, obniżyć dawkę o jeden poziom. Dyspepsja ≥3. stopnia: przerwać podawanie leku do momentu uzyskania kontroli nad objawami. Dodać antagonistę receptora H2 lub odpowiednik i wznowić leczenie w dawce obniżonej o jeden poziom w stosunku do wcześniej stosowanej dawki. Obrzęk ≥3. stopnia: w razie potrzeby zastosować leki diuretyczne i obniżyć dawkę o jeden poziom. Splątanie lub wahania nastroju ≥2. stopnia: przerwać podawanie leku do momentu ustąpienia objawów. Wznowić leczenie w dawce obniżonej o jeden poziom w stosunku do wcześniej stosowanej dawki. Osłabienie mięśni ≥2. stopnia: przerwać podawanie leku do momentu osłabienia mięśni ≤1. stopnia. Wznowić leczenie w dawce obniżonej o jeden poziom w stosunku do wcześniej stosowanej dawki. Hiperglikemia ≥3. stopnia: obniżyć dawkę o jeden poziom. W razie konieczności zastosować insulinę lub doustne leki hipoglikemizujące. Ostre zapalenie trzustki: usunąć deksametazon ze schematu leczenia. Inne działania niepożądane ≥3. stopnia związane z deksametazonem: zaprzestać podawania deksametazonu do momentu złagodzenia działań niepożądanych do ≤2. stopnia. Wznowić leczenie w dawce obniżonej o jeden poziom w stosunku do wcześniej stosowanej dawki. Jeśli objawy toksyczności nie ustąpią w ciągu 14 dni, leczenie deksametazonem należy wznowić w dawce obniżonej o jeden poziom w stosunku do wcześniej stosowanej dawki. Zmniejszanie dawki deksametazonu. Wiek ≤75 lat. Dawka (cykle 1–8: dni 1., 2., 4., 5., 8., 9., 11., 12. 21-dniowego cyklu; cykl ≥9: dni 1., 2., 8., 9. 21-dniowego cyklu): dawka początkowa: 20 mg; poziom dawki -1: 12 mg; poziom dawki -2: 8 mg. Wiek >75 lat. Dawka (cykle 1–8: dni 1., 2., 4., 5., 8., 9., 11., 12. 21-dniowego cyklu; cykl ≥ 9: dni 1., 2., 8., 9. 21-dniowego cyklu): dawka początkowa: 10 mg; poziom dawki -1: 6 mg; poziom dawki -2: 4 mg. Należy zakończyć leczenie deksametazonem, jeśli pacjent w wieku ≤75 lat nie toleruje dawki 8 mg lub jeśli pacjent w wieku >75 lat nie toleruje dawki 4 mg. W przypadku trwałego zakończenia podawania dowolnego leku wchodzącego w skład schematu leczenia dalsze podawanie pozostałych leków zależy od decyzji lekarza. Pomalidomid w skojarzeniu z deksametazonem. Zalecana dawka początkowa to 4 mg pomalidomidu, doustnie, raz na dobę w dniach od 1 do 21, w każdym 28-dniowym cyklu. Zalecana dawka deksametazonu to 40 mg, doustnie, raz na dobę w dniach 1., 8., 15. i 22. każdego 28-dniowego cyklu. Leczenie z zastosowaniem pomalidomidu w skojarzeniu z deksametazonem należy kontynuować do wystąpienia progresji choroby lub nieakceptowalnych objawów toksyczności. Dostosowanie dawki deksametazonu lub przerwanie leczenia. Wiek ≤75 lat. Dni 1., 8., 15. i 22. każdego 28-dniowego cyklu: dawka początkowa: 40 mg; poziom dawki -1: 20 mg; poziom dawki -2: 10 mg. Wiek >75 lat. Dni 1., 8., 15. i 22. każde go 28-dniowego cyklu: dawka początkowa: 20 mg; poziom dawki -1: 12 mg; poziom dawki -2: 8 mg. Należy zakończyć leczenie deksametazonem, jeśli pacjent w wieku ≤75 lat nie toleruje dawki 10 mg lub jeśli pacjent w wieku >75 lat nie toleruje dawki 8 mg. Pominięcie dawki. Jeśli pacjent zapomniał przyjąć dawkę pomalidomidu w dniu, kiedy powinna zostać przyjęta, powinien przyjąć kolejną dawkę o wyznaczonej porze następnego dnia. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie jest konieczne dostosowanie dawki pomalidomidu. Pomalidomid w skojarzeniu z bortezomibem i deksametazonem. U osób w wieku >75 lat dawka początkowa deksametazonu wynosi: w cyklach od 1 do 8: 10 mg raz na dobę w dniach 1., 2., 4., 5., 8., 9., 11. i 12. każdego 21-dniowego cyklu; w cyklu 9 i kolejnych: 10 mg raz na dobę w dniach 1., 2., 8. i 9. każdego 21-dniowego cyklu. Pomalidomid w skojarzeniu z deksametazonem. U osób w wieku >75 lat dawka początkowa deksametazonu wynosi: 20 mg raz na dobę w dniach 1., 8., 15. i 22. każdego 28-dniowego cyklu. Zaburzenia czynności wątroby. Pacjenci, u których całkowite stężenie bilirubiny w osoczu krwi >1,5 x GGN byli wyłączeni z badań klinicznych. Zaburzenia czynności wątroby mają nieznaczny wpływ na farmakokinetykę pomalidomidu. U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby (wg Childa-Pugha), nie jest konieczne dostosowanie dawki początkowej pomalidomidu. Pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy jednak starannie monitorować w celu wykrycia działań niepożądanych, a w razie potrzeby należy zmniejszyć dawkę lub przerwać leczenie pomalidomidem. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczne dostosowanie dawki pomalidomidu. W dniu, w którym pacjent jest poddawany hemodializie, pomalidomid należy przyjąć po hemodializie. Brak wskazań do stosowania pomalidomidu u dzieci w wieku 0-17 lat w szpiczaku mnogim. Oprócz dopuszczonych wskazań badano zastosowanie pomalidomidu u dzieci w wieku 4-18 lat, u których doszło do nawrotu albo progresji guza mózgu, jednak wyniki tych badań nie pozwoliły stwierdzić, że korzyści takiego zastosowania przeważają nad zagrożeniami. Sposób podania. Kapsułki należy przyjmować doustnie o tej samej porze każdego dnia. Kapsułek nie wolno otwierać, łamać ani rozgryzać; należy je połykać w całości, najlepiej popijając wodą, razem z pokarmem lub bez pokarmu. W celu wyjęcia kapsułki z blistra, kapsułkę należy nacisnąć wyłącznie z jednej strony, zmniejszając w ten sposób ryzyko jej zniekształcenia lub uszkodzenia. |
